चाँदकी शिकायत

जब चाँदका धीरज छूट गया, वह रघुनन्दनसे रूठ गया,

बोला- रातको आलोकित हम ही ने करा हैं,

स्वयं शिवने हमें अपने सिरपे धरा हैं..

तुमने भी तो उपयोग किया हमारा हैं,

हमारी ही चाँदनीमें सियाको निहारा हैं..

सीताके रुपको हम ही ने सँवारा हैं,

चाँदके तुल्य उनका मुखड़ा निखारा हैं..

जिस वक़्त यादमें सीताकी, तुम चुपके चुपके रोते थे,

उस वक़त तुम्हारे संगमें बस, हम ही जागते होते थे..

संजीवनी लाऊंगा, लखनको बचाऊंगा,

हनुमानने तुम्हें कर तो दिया आश्वस्त,

मगर, अपनी चांदनी बिखराकर,

मार्ग मैंने ही किया था प्रशस्त..

तुमने हनुमानको गले से लगाया,

मगर हमारा कहीं नाम भी न आया..

रावणकी मृत्युसे में भी प्रसन्न था,

तुम्हारी विजयसे प्रफुल्लित मन था..

मैंने भी आकाशसे था पृथ्वी पर झाँका,

गगनके सितारों को करीने से टाँका..

सभीने तुम्हारा विजयोत्सव मनाया,

सारे नगरको दुल्हन-सा सजाया..

इस अवसर पर तुमने सभीको बुलाया,

बताओ, मुझे फिर क्यों तुमने भुलाया ?!

क्यों तुमने अपना विजयोत्सव

अमावस्याकी रातको मनाया?

अगर तुम अपना उत्सव किसी और दिन मनाते,

आधे-अधूरे ही सही ,हम भी शामिल हो जाते..

मुज़े सताते है, चिड़ाते है लोग,

आज भी दिवाली, अमवासमें ही मनाते हैं लोग..

तो रामने कहा-

क्यों व्यर्थमें घबराता हैं?

जो कुछ खोता हैं- वही तो पाता हैं..

जा- तुज़े अब लोग न सतायेंगे..

आज से सब तेरा मान ही बढ़ाएंगे..

जो मुज़े राम कहते थे वही,

आज से “रामचंद्र” कह कर बुलाएँगे...

-Author Unknown 

|| जय सियाराम ||

The Bond..

♫ ઋણાનુબંધ ♫

A Faked Life!!

Life – Just 4 Letters! 

જિંદગી- બસ ત્રણ અક્ષરો!

એક શ્વાસમાં બોલાઈ જતા આ નાનકડા શબ્દો જીવાતાં જીવાતાં કેટલા લાંબા થઇ જાય છે! કેટલા બધા 

Complicated થઇ જાય છે..  એના પ્રશ્નો પણ એટલા જટિલ કે એક નો જવાબ મળે ન મળે, ને તરત બીજો હાજર! કોઈ કોઈના તો જવાબ પણ ના મળે.. અને ક્યારેક સવાલો એના એ જ હોય તો આપણા જવાબો ફરતા રહે છે..

એક રીતે જોવા જઈએ તો પહેલા બધું જ સમજની બહાર હતું. પૃથ્વી ફરે છે કે નહિ? સૂર્ય કોની આસપાસ પરિભ્રમણ કરે છે? આ ચંદ્રના ચક્કરો શું દર્શાવે છે? -બધું જ અસામાન્ય લાગતું, ધીમે ધીમે માણસજાતને બધું સમજાયુ. બધું Predictable થયું. એને આધારે જ "સમય" નામનો શબ્દ અસ્તિત્વમાં આવ્યો.એને આધારે જ આપણા બધા Schedules બન્યા- Calendars બન્યા.પણ કઈ તારીખે શું બનશે -એ એટલું જ uncertain -એટલું જ unpredictable .

આપણી આખી જિંદગી આવી જ uncertainty માં વીતે છે. Every day we try to do something that makes sense in life,પણ થાકવાનું ના પરવડે એવી આ દોડમાં ક્યારેક થોભીને પાછળ નજર કરીએ, તો એવી જ ક્ષણો દેખાય જેમાં કોઈ sense નહોતી. ધૂળ ખાવાને લીધે પડેલો માર, પતંગિયાનો રંગ પકડવાની ઈચ્છા, વાર્તાના પાત્રોને મળવાની કલ્પના - બધું જ sense વિનાનું ! છતાં એ અમૂલ્ય વસ્તુઓથી હૃદયનો એક ખૂણો હંમેશા ખુશનુમા રહે છે... આપણે આપણો સમય જીવતા રહીએ છીએ..આગળ વધતા રહીએ છીએ..-મનથી અથવા કમને !

ક્યારેક કોઈનો સાથ અચાનક છૂટી જાય- એનું જીવાતું Routine આપણામાંથી  બાદ થાય ત્યારે જીવનનો અરીસો અસંખ્ય ધારદાર કરચોમાં ફેરવાઈ જાય- એ તાજા ઘાવો ને ઊંડે કશે દફનાવીને પણ આપણે Move on થતા રહીએ છીએ. લાગે કે આપની અંદરનો કોઈ ભાગ એ સાથે લઇ ગયું. ખોવાયેલા Puzzle piece ની જેમ. જ્યાં માત્ર એક જ ભાગ બંધ-બેસે. એ અધુરી puzzle game લઈને પણ આગળ વધતા રહીએ છીએ.-વધવું પડે જ છે...

લોટ દળતી જૂની ચક્કીઓના પાટાની જેમ- સતત . અવિરત. એ જ તો  formulae છે.

બધાની ને આપણી ખુદની જરૂરિયાતો પૂરી કરતાં જ તો એનો અંત આવે છે..

ક્યારેક એવું થાય કે માણસ socialize થયો જ ન હોત તો ? !

તો  Lyf ની વ્યાખ્યા કદાચ જુદી હોત.. કદાચ, મહોરા બનાવવાની જરૂર જ ના હોત! 

 Life must be so easy to FAKE..નહિ ?

♫ Complicated Life ♫

बावरा मन...देखने... चला एक सपना...

મને હજી પણ યાદ છે. કોલેજનો પહેલો દિવસ હતો.

આમ તો નવા વાતાવરણમાં મજા આવશે તેવું મનને સમજાવ્યું હતું. પણ નવું એડમિશન

લીધેલા નાના બાળકોને રસ્તામાં રડતા જોઈ મન ત્યાં જ ડહોળાઈ ગયેલું.

ઉદાસ ચહેરે ને ખચકાતા હૃદયે નવા ક્લાસમાં નવા ચહેરાઓ વચ્ચે આગમન થયું.

ગોઠવણી મુજબ તારો રોલ નંબર મારી પાસે આવેલો..તારી પાસે ત્યારે બે વસ્તુઓ હતી : તારું ભારેખમ દફતર ને તારું એ જ ચીર પરિચિત સ્મિત!

મને હજી પણ તારો એ ચહેરો યાદ છે!

તે દિવસે રીસેસમાં તે નાસ્તામાંથી ભાગ પડાવ્યો..અને આજે પણ તારી એ આદત ગઈ નથી..મારા તમામ સુખ દુઃખમાં તે એ જ રીતે હકથી ભાગ પડાવ્યો છે..

પહેલા દિવસને બાદ કરતા એ નાનકડી દુનિયામાં આપણે બહુ મજા કરી છે.

ના આપણા બંનેના ઘર વચ્ચે એટલું બધું અંતર હતું , ના હૃદય વચ્ચે.

કોલેજના એ તમામ વર્ષો હજી પણ ક્યારેક મારા ડ્રોવરમાં જડી આવે છે..

તને ખબર છે, અહી મારા રૂમની બારીએથી એક ગુલમ્હોર દેખાય છે..ત્યાં મારા ઘર સામે પણ એક ગુલમ્હોરનું ઝાડ હતું. “Bye” કહ્યા પછી પણ આપણે કલાકો સુધી એની નીચે ઉભા રહીને વાતો કરી છે!

ગઈ દિવાળીએ આખું ઘર સાફ કરી નાખ્યું પણ એક આ યાદો છે ને, જવાનું નામ જ નથી લેતી! દર વખતે ચોમાસું આવે ને તને સાથે લઈને આવે છે! ભીંજાઈને ભરેલા એ ક્લાસ, તૈયાર કરેલી નોટસ હજી પણ ક્યાંક પડી હશે..

કોલેજની એ મસ્તી યાદ કરવાની જરૂર ખરી? પેલા અસાઇનમેન્ટ હજી અધૂરા છે..ચલ ને પુરા કરી નાખીએ !

કોલેજના છેલ્લા દિવસે વિદાયની બધી તૈયારી થઇ ગઈ હોવા છતાં લાગ્યું કે આ છેલ્લો દિવસ અચાનક જ આવી ગયો કે શું?  હજી તો ઘણું કહેવાનું બાકી હતું..

વિદાય સમારંભના એ જુના ફોટાઓમાં આપણે બંને હસીએ છીએ... એટલો અભિનય સાચે કેવી રીતે થઇ ગયો?!

ફાઈનલ પરીક્ષાઓ પૂરી થયા પછી આપણે સાથે હતા. ત્યારે એવી રીતે જ અચાનક તે તારો પેલો અપોઈન્ટમેન્ટ લેટર બતાવ્યો હતો.. .અને મારી આંખો સાથે તારી આંખો પણ ઝરમર ઝરમર...

બસ તારી એ છેલ્લી સ્મૃતિ મારી પાસે ઉધાર રહી ગઈ છે...  મને તો પેલું સાચુકલું સ્મિત જોઈએ છે..

કાલે પેલા ગુલમ્હોર નીચે જવું છે.. તું આવીશ ને ? 
-Anita R.

એક પીળું પાન

રાત  પડી..

ઘેરી ઉદાસીની જાણે ભાત પડી...

દિવસ આખો કલબલતું આ શહેર,

મૌનનો મહિમા ગાતું હોય, એમ ધીરે ધીરે શાંત થયું..

દુર વગડામાં કોઈ કોયલે ધીમે સાદે ટહુકો કર્યો..

રાતરાણીના મહેકતા ફૂલો ધરતીએ એની છાબમાં ઝીલ્યા...

અલ્લડ પવનને થયું- અહી કયાં ફસાયા?

બારણા સાથે અહીં તો હૃદય પણ વસાયા !

ઝાડ પરથી ખરેલું એક પીળું પાન-

નીરવ શાંતિ માં ચચર્યું-        “આટલું વિશાળ આકાશ, એના અગણિત તારા...

                                ચમકતા બધા હીરા એના, ને ખરતા બધા સપના મારા!”

સ્ટ્રીટલાઈટના આછા ઉજાસે એની આંખે, કશુક ચમકી પણ ગયું..

થોડા પહોર પછી, ઝાડ પરથી એક પંખી ઉડ્યું,

એની પાંખો સાથે- સુરજ એ પણ આંખો ખોલી..

બધા જીવોને કેસરિયા સ્નેહથી નિહારતી એની નજર

પીળા પત્તા તરફ ગઈ..

ને એ જ સમયે,

ચિચિયારી કરતુ,

એક હર્ષઘેલું ઝાકળનું ટીપું,

પેલા પીળા પત્તાની ગોદમાં લપાયું....

એ સાથે જ પાંદડાએ સળવળાટ કર્યો..

જોયું તો- બધે જ સોનેરી ચળકાટ સર્યો...

-Anita_JSR
(Image Source: http://www.wallpaperup.com/8783/Close-up_leaf_depth_of_field_ground.html)

.....MISS U IDIOTS....

Life changes..

Those were days when I got irritated by continuously flashing  my mobile screen  with fwd messages sent from friends who had just bought free messages pack and fwd them just to tease me..

now its the time whenever any company message comes, I run and check whether its from my friends or not...

I remember how I kept refusing every single plan for bunking lectures and giving them a full fledge lecture.... whenever I miss them, I open my computer and check old photos. Now I can only smile on photos taken outside of class doing masti..

Agree or not but all things could not be shared with siblings. Friends earn a point on closeness over siblings..They are only friends who will stay with you in punishment also even if they are not involved in matter..

They also have enough daring to say “jarak pan saari nathi lagti” on your face after you have your favourite hair style or on wearing weird dresses.. :D

Whatsapp, LINE is fine but they won’t give that pleasure which comes in sitting with friends on an evening on terrace and saying nothing.. 

“Some Relations in the Life are closer than they appear..”

.....MISS U IDIOTS....

(Image from www.gdefon.ru)

JSR...

Technology? For What?

Hmm..so u have so many answers in your mind for this question ri8?? Like for better life style, ease of things, communication around the universe or for knowing mysteries of universe..bla..bla..bla…!!

Hey! It’s not that I do not value above all things!! Being an engineer I know it's value..

We all use numerous technologies in our routine from brushing our teeth in morning to sleeping peacefully in AC room at night. But do we really care about negative effects we are generating by these technologies??

Can you think about our nonsensical role in the society? “NO”??

Let me give some examples…

· Remember the most favorite quote for environment day. Aha...”Save nature” or “save water” ,“save electricity”..we all worry about today’s condition of nature..then Why we get happiness on any electronic up-gradation? Isn't it going to consume more energy in any form?

· At one end, we are shouting-“do not use plastic bags..” why? For saving environment. But at the other end, we are making plastic roads for better transportation and travelling..Does it make any sense?? Plastic roads even prevent the natural rain water harvesting system.

· We are learning since standard 3 that, we have limited set of basic important resources. Then why we are creating more and more land fields of e-waste on earth?

Suppose that, you are trapped on a very small land field covered by only water. You even do not have space for putting anything. In that case, will you dare to dig that land badly?? Obviously NO. But we are actually doing this.

Without thinking anything, we are making holes on earth. For water, or for mines, In short, for our self oriented needs. What will be the result?

· Currently, a implementation of a project of “under grounded gas pipelines” is going on in small cities. Metro cities are already using this method. But is it safe for nature?

Our earth absorbs approximately 3% heat of sun daily. And becomes hotter day by day. Any substance can melt into that much of heat. –It’s a scientific research. When this is known, how can anyone prove any pipeline material is so safe underground? How can we imagine that it will not cause harm to any living creature?

· India is now more educated compared to past decade. Agree?

Then why we have to put notices in the gardens saying –“Do not harm plants” or on the open ground saying that, “Please do not throw garbage here.” ?

· I have one more example of our contributing role in destroying environment.

We all are eager to know universe mysteries. So what we are doing? Throwing satellites and creating holes in ozone layer. There is also race for that. America launched a new satellite? Why India should remain backward? Throw another from India and make our existence noticed!! Huh! Why we are destroying natural organization of nature?

What we are trying to do actually by these technologies? We run for collecting coins to reach nowhere and spending those coins just to run more efficiently. Isn't it??

Technologies help us a lot. But its creating more disadvantages for nature.

Most of the technologies we make is HUMAN-ORIENTED. Hardly we think about its effects on nature.

I’ll not give any advice for Saving environment…We all are EDUCATED to understand it very well.

“SAVE” slogans doesn't do anything..we have to live those slogans If we want our earth healthy and safe..Otherwise, be ready for “MISSION MOON!!”

नाम क्या दे! क्या कहे, दिल के मौसम को!....

Well, ફેબ્રુઆરીમાં ઠંડી ઓછી થઇ હોય કે ના થઇ હોય, પણ ફેબ્રુઆરીના સવારના કુમળા તડકાની આંગળી પકડીને બે beautiful દિવસો આપણી પાસે આવે છે! 

જેની બહુ દિવસોથી રાહ જોવાતી હોય છે! પહેલો ઉત્સવ હવે બહુ ચલણમાં રહ્યો નથી પણ બીજો ઉત્સવ કદાચ વિદેશી હોવા છતા આપણે by heart કરી લીધો છે! 

બીજો ઉત્સવ એટલે valentines day અને પહેલો ઉત્સવ એટલે – “આપણો દેશી valentines day”,
 એટલે કે “વસંત પંચમી” ..
પૂર્વ- અને પશ્ચિમ જેમ બંને contrast માં છે, તેમ તેના ઉત્સવોમાં રંગોનું મહત્વ
પણ contrast માં છે..વસંત પંચમી મહુડાના પીળા રંગની છાલક છે..જયારે valentines day પલાશના ઘેરા લાલ રંગમાં ભીંજવે છે.. રંગોની ભિન્નતા હોવા છતાં બંનેનો એક જ સુર છે- “પ્રેમ”.

 

બધા માટે પ્રેમની વ્યાખ્યા અલગ છે..

કોઈના માટે પ્રેમ એટલે જીવન-મરણ નો સાથ,
તો કોઈ માટે અતુટ વિશ્વાસ એટલે પ્રેમ....

કોઈ વળી એને જન્મ-જન્માંતર નો સંબંધ કહે છે... તો કોઈ માટે પ્રેમ એટલે પ્રિયપાત્રને હંમેશા ખુશ જોવાની હૃદયની ભાવના...

ઘણી વાર પ્રેમનો અર્થ એક વાર આપેલું વચન જિંદગીભર નિભાવવું એ પણ થાય છે...
તો ઘણા લોકો વચન આપ્યા વિના પણ જીવનભર એને નિભાવી જાણે છે!

પ્રેમ એટલે એકબીજાનું અસ્તિત્વ ભુલાવ્યા વિના એકબીજાને ઓતપ્રોત થઇ જવું તે...

વ્યક્તિ-વ્યક્તિએ તેની અલગ પરિભાષા અને એને વ્યક્ત કરવાની રીતો પણ ભિન્ન...

ઘણી વાર પ્રેમને આંખો પણ સમાવી ના શકે
અને આંખ બહાર છલકી પડે એટલો ભારે હોય ..
જયારે ઘડીકમાં એ જ પ્રેમ પત્તું ફેરવતા મળેલી
સુકાયેલી ગુલાબની પાંખડી જેટલો હળવો બની જાય....
એકલો એટલો કે દુનિયાની ભીડમાં પણ
આપણને એકલા પાડી દે...
અને એને મળવું જ હોય તો ભર બપોરે આવતી
મીઠી ઝપકીમાં પણ આવી ચડે!  

Computer programming માં આવતા  “recursion” જેવો!
એની વ્યાખ્યા સમજાવવા એના સિવાય
કોઈ જ ઉદાહરણ મળે નહિ!
આટલો બધો નિ:સ્વાર્થ છતાં પણ એને માટે થઇ બધા સ્વાર્થ ખેંચાખેંચી કરે!

 બધા જ દુન્યવી સંબંધોની જેમ અહીં પણ limits હોવાની...એમ કહેવાય છે કે જ્યાં પ્રેમ હોય ત્યાં તકરાર હોય જ છે..  તો જે સંબંધનું નામ જ “પ્રેમ” હોય, ત્યાં બોલાચાલી થવાની સંભાવના પણ વધારે હોય અને ઝઘડાની variety પણ વધારે હોય!! 

પ્રેમના સંબંધમાં મોટાભાગની તકરાર એકબીજા “સાથે” નહિ પરંતુ એકબીજા “માટે” થાય છે....
કોઈએ સાચું જ કહ્યું છે કે “જો તમારે ઝડપથી ચાલવું હોય તો એકલા ચાલો.., પણ જો દુર સુધી જવું હોય તો કોઈનો સાથ જરૂરી છે... ”

चलो तुम ऐसा करो,

चाँदसे थोड़ी मिट्टी लो..

फिर उससे दो बुत बनाओ,

एक तुम जैसा,एक मुज़ जैसा..

फिर कुछ ऐसा करो,

उन बुतोंको तोड़ दो..

फिर से वो मिट्टी गूँथ लो..

फिरसे दो बुत बनाओ,

तुममें कुछ कुछ मैं रह जाऊं, 

मुझमे कुछ कुछ तुम रह जाओ...

“ No relationship is all sunshine.
But two people can share one umbrella,

 and survive the storm together...”

"love is just a word until 

you find someone to give its definition..” 

Image Source: various sites from Net 

JSR....

મહોરાં પાછળના અવાજો

અવાજો પણ મહોરાં પહેરીને ફરતા હોય

એવું કેમ લાગે છે ?

લોકોના અવાજ હવે ઓળખાતા નથી

કોણ દોસ્ત, કોણ દુશ્મન

કોણ કોનું સગું, કોણ પરાયું

ઝડપી વાહનોની અવરજવર વચ્ચે

સમજાતું નથી

આ શહેર

વિસ્તરતું જાય છે, કે

સાંકડું થતું જાય છે.

લોકોના અવાજ હવે ઓળખાતા નથી.

                             - જયા મહેતા

સ્વપ્ન ક્યાં મોટા ગજાનું જોઈએ....

સ્વપ્ન ક્યાં મોટા ગજાનું જોઈએ ?

જીવવા માટે બહાનું જોઈએ.

એક જણ સાચું રડે તો બ્હૌ થયું,

           મૌન ક્યાં આખી સભાનું જોઈએ ?              

એક પરપોટો ઘણો સુંદર હતો,

પણ હવાને ચાલવાનું જોઈએ.

સીમમાંથી ઘર તરફ પાછા જતાં,

આ ક્ષણે પંખી મજાનું જોઈએ.

વાટ વચ્ચે લૂંટશે અધવચ તને,

જીવ, તારે ચોરખાનું જોઈએ.

આંસુ જ્યાં થીજી ગયેલાં હોય છે,

સાંભરણ એવી જગાનું જોઈએ.

તું કહે ત્યાં આવશે ‘ઈર્શાદ’ પણ,

 એક ઢેફું આ ધરાનું જોઈએ.

                       -ચિનુ મોદી   

JSR.....

ત્રણ ભાઈ-ભાંડું....

માતા   અમારી  પૃથ્વી, અમે  છીએ 

સંતાન    એના ,   ત્રણ   ભાઈ-ભાંડું 

આ   સૌથી  નાનું તરુ  ,માતથી  એ 

ક્ષણેય   છુટું      પડતું    ન ,   જાણે 

હજી    વધેરી   નહિ   નાળ  એની  !

ને, અન્ય  તે આ  પશુડું   હજી     એ 

ચાલે ચતુષ્પાદ    , ને ચાલતા શીખ્યું 

ટટ્ટાર   બે પાયથી  ,  (મારી  જેમ ) ;

 ભાખોડિયા     ભેર   ફરે   ધરા  બધી,

 ને   સૌથી  મોટો  હું ,  મનુષ્ય  નામે ;

 ઉડી    રહું   આભ   તણા      ઊંડાણે .

હું   આભનો   તાગ   ચહું  જ  લેવા..

ખુંદી    રહીએ   બસ  નિત્ય  ખોળલો

માત   તણો  ,  મૂર્તિ  ક્ષણા  તણી જ;

મૂંગી   મૂંગી  પ્રેમ   ભરી  નિહાળતી 

લીલા  અમારી   ત્રણ ભાઈ-ભાંડુંની.

                               -અનામી

 JSR....