કોઈ એવી રીતે સોહામણું થઇ જાય,
આપણને છીનવીનેય એ આપણું થઇ જાય..
જાણે દુનિયા શિયાળો - ને એ તાપણું થઇ જાય..
એના વિના લીધેલા મારા શ્વાસ- એને 'શ્વાસ' કહી શકાય કે ?
મારું હોવાપણું - બસ ના હોવાપણું થઇ જાય..
આ અંદર જે બેચેની -સી થયા કરે, એને કેમ વર્ણવું ?
'ગમતું નથી' , 'યાદ આવે છે'- આ શબ્દરૂપ સાવ વામણું થઈ જાય..
એના વિનાનું ચોમાસું એટલે- મારી આંખોમાં ચોમાસું!
વરસાદ મટીને એ 'personal' સતામણું થઇ જાય...
શું બહાર- કે શું ઘરે - બધું એકનું એક !
એ ભેટે- એ જ મારું આંગણું થઇ જાય..
તું જાણે છે બધું- જુએ છે બધું,
ભરી દે હરિ, મારી નસેનસ માં એવું કઈંક કે,
એના જ નામનું બસ ધીંગાણું થઇ જાય...
-Anita R.
(Image From: Click here to view Image Source)
