ઉર્મિલા...

જેમ જેમ મન તને ઝંખ્યા કરે,
એમ એમ પુરાણના કોઈ પાત્ર સાથે મારું સામીપ્ય મને સમજાયા કરે..
પ્રેમની ગાંઠોમાં બંધાયેલા ઘણા નામ ઉપસ્યા કલ્પનાની પીંછીએ..

તને તો શ્યામ કહી દીધો- પણ એની સખીઓની જમાતમાં  હું કોણ?

રાધા કે ગોપીની જેમ પીયુ થી દુર રહેવાનું કદી પોસાય કોઈ ને?

નથી મીરા કે आण्डाल- જે સમાઈ પ્રિયતમની મૂર્તિમાં ખુદ ને ખોઈને...

નથી જોયા મેં રુકમણી ને મંદિરોમાં કૃષ્ણ સાથે,

સિયા કે રામ લખાય છે, પણ એય ક્યાં રહેલા આખો જન્મ સાથે ?!..

આ બધામાં એક જ પાત્ર મળ્યું મને- કૈક મારા જેવું..કે પછી હું એના જેવી!

ગમે એટલી ઈચ્છા ને પ્રેમ હોવા છતાં એ પતિ સાથે ના જઈ શકી..

દુનિયા ભરનું ધૈર્ય બસ એની એક પાસે જ હોય એવું લાગે છે..

પતિ વનમાં ને, એની રાહ માં દરવાજે એ ચૌદ વરસ જાગે છે..

તું પણ થોડોક એના સ્વામી જેવો- નાક પર ગુસ્સો, દિલમાં જુસ્સો..

પ્રાથમિકતાઓને ચાહતો, પણ અર્ધાંગીની એ તારો જ હિસ્સો..

તું તારા કર્તવ્યોથી સભાન, નિશાના પર જ તીર લગાવનાર..

ને અહી હું- કોઈ વાંક વગર પ્રતિક્ષામાં –કદાચ એની જેમ જ-

લિખિતંગ -તારી ઉર્મિલા..
-Anita R.